LEGORAMART: Wie is Laurent Bramardi?

Velen van jullie hebben het project al gesteund LEGORAMART geïnitieerd door Muttpop op ulule.com en ik moedig iedereen die nog niet heeft besloten aan om dit snel te doen à cette adresse, de financiering van het project dat voor de deadline van 17 oktober 2013 moet zijn afgerond.

Dit prachtige boek van 144 pagina's, geleverd voor € 40, - met een collector's box en een gigantische omslagposter, brengt een selectie samen van de mooiste creaties van zeven LEGO-artiesten (Cole Blaq, Jason Freeny, Nathan Sawaya, Mike Stimpson, Kristina Alexanderson, Dean West en Angus McLane) geïnterviewd door Laurent Bramardi, oprichter van de uitgeverij gewijd aan fotografie: Werk is vooruitgang.

Maar als de hierboven genoemde artiesten bij velen van jullie bekend zijn, is Laurent Bramardi geen personage dat zich aangetrokken voelt tot "ons universum": Werk is vooruitgang publiceert fotoboeken en documenten die politiek, reportage en artistieke benadering combineren.

Om ons wat ideeën over zijn karakter aan te bieden, stemde hij ermee in zich te lenen voor de oefening van het interview, in hetzelfde formaat als degene die u in het boek zult ontdekken.

Ik stel daarom hieronder een korte ontmoeting in zeven vragen / antwoorden voor met een van de mannen aan de oorsprong van LEGORAMART :

Je eerste LEGO-herinnering?

Laurent Bramardi: Ik speelde niet veel LEGO toen ik klein was, maar ik herinner me een advertentie uit de jaren 80 voor een LEGO-ruimtestation. Ik vond het op YoutTube, het is behoorlijk verouderd: in feite zijn CGI's tenslotte niet slecht.

Het speelgoed uit je kindertijd?

POND: Star Wars-figuren. Ik heb uren doorgebracht met het voorstellen dat de struiken in de tuin gigantische bomen waren, ik had er graag in verdwaald.

Damien Hirst (Opmerking van de Britse hedendaagse kunstenaar) of Georges Lucas?

POND: Georges Lucas tot ik 18 was, nadat Hirst nog niet bekend was, maar ik had hem zonder al te veel aarzeling gekozen. Ze zijn in ieder geval echt zakenlieden, elk in hun categorie, en dit is niet per se het soort dromer waar ik tegenwoordig het meest van houd.

De foto die u nooit zult vergeten?

POND: Een foto van Antoine d'Agata, een heel donker uitzicht op een ruige zee, in Japan geloof ik - een van zijn beelden die in eerste instantie aan zijn gebruikelijke thema's ontsnapt. Het graan is erg gemarkeerd, wolken van koolstofhoudende, dichte punten, die het landschap transformeren in een bijna abstract beeld. We herkennen de golven, het schuim, de wind, de loden lucht, maar dit alles vertelt over iets anders, een atmosfeer. Het is een beeld dat heel vaak in me opkomt.

Je film- en nachtboek?

POND: Het is een heel moeilijke vraag, er zijn zoveel dingen ... Een film van Malick of de Quay Brothers, als je echt moest kiezen, toch iets heel contemplatiefs. Er zijn weinig andere media om zowel de tijd als de film uit te rekken. Voor de boeken neem ik er twee, La Nausée van Sartre en Tristes Tropiques van Levi-Strauss. Het zijn oude kameraden die me lange tijd hebben gevolgd en die ik altijd herlees: ze vertellen me evenveel over hun respectievelijke onderwerpen als over de evolutie van mijn manier van kijken ...

Wat zou je niet durven zeggen met een LEGO?

POND: Dat de klassenstrijd voorbij is.

Is er een LEGO-kunst?

POND: We zullen over een paar jaar zien of het behouden blijft, in ieder geval is er naar mijn mening inderdaad een nieuwe vorm van verspreiding van de schepping, die misschien wel de nieuwe vector van de komende kunst zal zijn. In feite weet ik niet of we kunnen spreken van "kunst", probeer het anders dan in het verleden te definiëren, als we het anders kunnen beschouwen dan als een vaststaand feit.